Louis Apolkunstenaar • kunstschilder • aquarellist • tekenaar • beeldhouwerDen Haag 1850-1936

Aan talent ontbrak het de jonge Louis Apol niet. Hij kreeg vanaf zijn vijftiende les in het atelier van Johannes Franciscus Hoppenbrouwers en maakte zijn debuut op de Driejaarlijksche Tentoonstelling te ’s-Gravenhage in 1869. Andreas Schelfhout zei aldaar - een jaar voor zijn overlijden – ‘Die jongen zal ’t ver brengen’. Op zijn aanbevelen kocht zijn kleindochter, de bloemenschilderes Margaretha Roosenboom, het eerste tentoongestelde werk van Apol. Deze eer gaf zijn reputatie een vliegende start en hij kon direct een jaar lang oefenen met tekenen en schilderen als pensionnaire van Koning Willem III.

‘Er zijn uitverkorenen’, schreef Johan Gram op 27 oktober 1892, ‘die met palet en penseel ter wereld komen, en op de gemakkelijkste en geleidelijkste wijze, schijnbaar al spelende, eene reeks bekoorlijke en bewonderenswaardige kunstwerken voortbrengen.’ Gram rekende Apol ook tot deze ‘uitverkorenen’. Dat hij dat goed gezien had, bleek uit de gouden medaille die Apol in 1872 op de tentoonstelling te ’s-Gravenhage ontving.

Apol bouwde een solide reputatie als bekroonde winterschilder op en kreeg diverse onderscheidingen. Koning Willem III schonk hem bijvoorbeeld het ‘Ridderkruis der Eikekroon’ en het Rijksmuseum Amsterdam kocht een groot winterlandschap van hem.

In tegenstelling tot zijn Haagse voorgangers ligt in zijn schilderijen de nadruk niet op de stoffage. De natuur speelt de hoofdrol, in al haar eenzaamheid. Geen vrolijke toneeltjes vol leven en beweging, geen kermis op het ijs. Apol verbeeldt de natuur die voor zichzelf spreekt, indrukwekkend, pittoresk en in haar eenvoud. Zijn winterlandschappen geven het gevoel alsof de toeschouwer zelf een boswandeling aan het maken is. De verse poedersneeuw op de kale takken ademt de ijskoude stilte van een verlaten bos. Vaak beeldt Apol slechts enkele figuren af, een wandelaar met hond of een houtsprokkelaar met paard en wagen. Het pad waarop je loopt is door de mens gevormd, maar straalt nog altijd de rust uit van onaangetaste natuur.