Wouterus Verschuurkunstenaar • kunstschilder • aquarellist • tekenaarAmsterdam 1812-1874 Vorden

Wouterus Verschuur is in zijn tijd al een beroemd paardenschilder. Van zijn leermeester, de vroeg-romantische veeschilder P.G. van Os, leert hij hun bouw en bewegingen tot in de perfectie vast te leggen en had hij, net als de Britse 18e-eeuwse George Stubbs belangstelling voor hun karakter. De compositorische schema’s en de stoffering keek hij af van de 17e-eeuwse Philips Wouwerman: op de achtergrond een stalopening met een schimmel in een lichtbundel als blikvanger, centraal geplaatst in de voorstelling; paarden in allerlei houdingen en vanuit diverse hoeken, betrokken in allerlei activiteiten. Zo schilderde hij sterke boerenpaarden op stal en energieke tuigpaarden, maar ook ranke rijpaarden tijdens een middagrit met hun welgestelde eigenaren. Tot diep in de negentiende eeuw hadden paarden nog dezelfde plaats en functie als in de zeventiende eeuw en was de infrastructuur voor paarden in hoofdzaak dezelfde. Tot laat in de 19e eeuw werden paarden – en ook andere dieren – min of meer geïdealiseerd weergegeven. Ze vervulden een belangrijke maatschappelijke functie als vervoersmiddel voor mensen en goederen, als trekpaard om het land te bewerken, als militair paard in oorlogstijd en tijdens de jacht. En in Nederland niet te vergeten als trekpaard voor kleinere schepen langs de trekvaarten. Vanaf einde 19e eeuw gaan de impressionisten het dier anders zien en wordt de uitbeelding natuurlijker en minder geposeerd. Verschuur was ook een knap hondenschilder. Deze dieren komen op de meeste van zijn schilderijen dan ook voor.

Niet alleen in eigen land was Verschuur bekend, ook in het buitenland trok hij de aandacht. In 1855 kocht Napoleon III een van zijn inzendingen op de Wereldtentoonstelling van Parijs. Verschuur leerde het schildersvak ook aan zijn zoon Wouterus Verschuur jr. en ook Anton Mauve leerde het trekpaard te schilderen in de korte tijd dat hij in 1858 op het atelier bij Verschuur in Haarlem werkte. Tijdens zijn leven viel Verschuur meerde keren de Felix Meritis prijs ten deel, in 1831 en 1832. Hij was ook lid van de Koninklijke Academie en van Arti et Amicitiae in Amsterdam. Verschuur werkte, behalve in Zwitserland, Zuid-Frankrijk en Duitsland, ook veel in Gelderland, waar hij in 1874 in Vorden overleed.