Charles Leickert kunstwerk • schilderij • voorheen te koop Hollands wintergezicht

De aantrekkingskracht van de schilderijen van Charles Leickert wordt vooral bepaald door de lichtval en sterk verhalende details. Hij was een echte vakman, die op knappe wijze de juiste stemming kon weergeven en daarmee de smaak van het publiek goed aanvoelde. Zijn winters zijn echt koud, zijn zomers zonnig en groen. Leickert begint zijn opleiding aan de Haagsche Teekenacademie en werkt tegelijkertijd in het atelier bij Bart van Hove, schilder van stadsgezichten en toneeldecors. Na afronding van de Teekenacademie vervolgt Leickert zijn studie in het atelier van Wijnand Nuijen. Na diens overlijden – hij werd slechts 26 jaar – zet Leickert zijn atelierstudie voort bij Andreas Schelfhout, waar hij zich meer en meer toelegt op het schilderen van landschappen, in het bijzonder winters. In 1850 vertrekt Leickert naar Amsterdam en vanaf die tijd worden zijn onderwerpen steeds gevarieerder. Waren de torens van Dordrecht, Woudrichem en Schiebroek, onder invloed van Nuijen, een vaak voorkomend motief in zijn vroegere werk, nu schildert hij vaak aan de waterkant, langs het strand en de rivieren – op plekken met veel bedrijvigheid. Er is volop plek voor het uitbeelden van de schoonheid van de natuur; een gelaagde lucht, die een naderende sneeuwbui lijkt aan te kondigen en een blauwgrijs bevroren rivier met een prachtige lichtinval halverwege de horizon. Leickerts ‘heimwee’ schilderijen boden houvast aan mensen die moeite hadden met de snel veranderende samenleving. Eigentijdse motieven als treinen en stoomschepen, zoals Schelfhout ze gebruikte, komen in zijn schilderijen niet voor. Liever legde hij een tijdloos landschap vast dat een weergave is van de schoonheid van de natuur.