Sluit menu
Sluit menu
Het is bijna Movember, de maand waarin mannen aangemoedigd worden hun snor te laten staan. De intentie van deze jaarlijks terugkerende actie is om aandacht te vragen voor prostaatkanker. De geschiedenis van de snor is een interessante. Snorren waren in vroeger tijden vooral voorbehouden aan militairen. De rang was zichtbaar in de snor. Jonge mannen in lage standen droegen een kleine snor en hoe hoger de rang, hoe dikker, voller en uitgebreider de snor. De officier van de Grenadier Guards van het Britse Leger, geschilderd door Hermanus Willem Koekkoek, draagt de zogenaamde Engelse snor: een smalle snor in twee delen die dik begint en dun eindigt, waarbij de extreem lange haren naar de zijkant worden gekamd en de punt licht omhoog wijst. Zijn bataljon is voorzien van geen of minimale gezichtsbeharing. Saillant detail: tot 1916 was het dragen van een snor zelfs verplicht in het Britse Leger. In de loop van de 20e eeuw evolueert de snor steeds meer van statussymbool naar een vorm van zelfexpressie. Ze ontstaan in allerlei vormen en maten en sommige snordragers worden vereenzelvigd met hun specifieke variant: de borstelsnor van Stalin, de hoefijzersnor van John Lennon, de Kaisersnor van Wilhelm II, het tandenborstelsnorretje van Charlie Chaplin en niet te vergeten de naar de kunstenaar vernoemde Dalisnor. De snorrencultus is zelfs zo groot, dat er speciale Snorrenclubs bestaan (verenigingen waarvan alle leden een snor dragen), er een ‘Snor van het jaar’-verkiezing is en elk jaar The World Beard and Moustache Championship plaatsvindt: een wereldkampioenschap in snorren en baarden. Blijkbaar is de snor in staat het soms zo onooglijke leven toch zijn nodige glans te geven en het met schaar en trimapparaat geheel naar eigen hand te zetten…
