Jan Sluijters kunstwerk • aquarel • tekening • voorheen te koop Danseres

Gertrud Leistikow (1885-1948) danseres van Duitse afkomst, introduceerde in Nederland de moderne ofwel ‘Duitsche’ dans. Ze verafschuwde klassiek ballet en bedacht haar eigen choreografieën zonder gebruik te maken van bestaande ballettechnieken. Improvisatie was daarin leidend, waarbij het lichaam de ziel volgde. Ze stond altijd alleen op het podium, in zelf ontworpen en gemaakte kostuums. Haar kracht zat hem, volgens tijdgenoten, niet in een virtuoze techniek, maar in de dramatische intensiteit van haar optredens. Na haar huwelijk met een Nederlandse bloemenkweker in 1912 richtte ze verschillende dansscholen op en vond ze haar weg in de Amsterdamse kunstwereld, waar ze kennis maakt met de Nederlandse avant-garde. Leistikow borrelt met dichters – Bertolt Brecht schrijft zelfs een gedicht voor haar – en ze poseert voor Jan Sluijters. Else Berg tekent haar, Mommie Schwarz ontwerpt affiches voor haar en ze treedt op met maskers die Hildo Krop voor haar ontwerpt. Optreden doet ze in Carré, het Concertgebouw, maar het allerliefste in de Stadsschouwburg. Mogelijk is deze aquarel een voorstudie voor het olieverfschilderij uit de Collectie Narndinc in het Singer Museum Laren.