Willem Rip behoort tot de top van de zogenaamde 'nabloei' van de Haagse School. Hij schilderde een paar portretten, maar vooral landschappen met veel aandacht voor lichtval en stemming. Zijn kracht ligt in zijn ruimtegevoel en in zijn luchten met een zon die door het wolkendek heen breekt. Soms schilderde Rip ook landschappen in de buurt van Bloemendaal en in Noord-Brabant en Limburg. In 1895 verhuisde hij van Rotterdam naar Den Haag, waar hij bevriend raakte met Jozef Israëls en regelmatig in Pulchri Studio exposeerde.