De schilderes Jeanne Bieruma Oosting bracht haar jeugdjaren door op grote landgoederen in Lochem en Friesland. Dit betrekkelijk geïsoleerde bestaan, in nauw contact met de natuur in haar omgeving, had grote invloed op de thematiek van haar werk: de dieren in haar tuin, landschappen en dorpsgezichten uit de streken waar zij woonde. Ook schilderde ze portretten. Na een verblijf in Parijs vanaf 1929 maakte de kunstenares naam als vernieuwend grafica. Ze beheerste een groot aantal technieken en experimenteerde vrijelijk daarmee. Haar onderwerpen, waarin de mens met zijn angsten, dromen en visioenen domineert, waren voor een vrouw in haar tijd zeer ongebruikelijk.