Ferdinand Erfmann was een telg uit een Rotterdams theatergeslacht en stond voor de oorlog regelmatig op de planken. Daarnaast tekende en schilderde hij. Beide beroepen komen samen in zijn schilderijen van scènes uit de toneel- en circuswereld. Erfmanns belangrijkste onderwerp is echter de vrouw geweest: stevig gebouwde baadsters, fabrieksmeisjes, sportvrouwen en prostituees - zelf noemde Erfmann ze ‘mastodonten’ - vereeuwigd in een vlakke schematisch-figuratieve stijl die hij kenschetste als ‘psychisch synthetisch realisme’. Deze stijl had raakvlakken met de Nieuwe Zakelijkheid, een stroming die vanaf de jaren 20 in Nederland in zwang was. In de jaren 30 schilderde Erfmann vooral neoklassieke landschappen en mythische figuren, geïnspireerd door zijn reizen naar de Mediterranée.