Ede aan Zee

Herman Moerkerk was een knap en geestig observeerder. Hij was dan ook behalve schilder een goed illustrator en verwierf ruime bekendheid met zijn karikaturen. Op situaties die als alledaags werden ervaren zoomt hij in en laat zien hoe typisch of grappig ze eigenlijk zijn. Een mooi voorbeeld hiervan is de serie aquarellen die hij in de jaren 30 op het strand van Zandvoort maakte. Door een goede en korte treinverbinding met Amsterdam stroomde dit strand in de zomermaanden vol Amsterdammers van allerlei pluimage, oud en jong, arm en rijk, dik en dun, gemoedelijk bij elkaar. En Moerkerk, die in 1928 in het nabijgelegen Haarlem was komen wonen, moet er veel tijd hebben doorgebracht. Hij typeert het doen en laten van de Zandvoortse strandbevolking met humor, tekent ze en kleurt ze in, hier en daar wat extra aangezet of voorzien van een kort tekstje ter uitleg: de Amsterdamse dagjesmensen, de Duitse toeristen, ook wel pensiongasten genoemd, de winkeliers die even de hitte van de stad ontvluchten, de Jordanezen met hun families, Amsterdamse snobs die mooi uitgedost komen flaneren, alles door elkaar. Van dat hele, kleurige gebeuren dat we zien in deze aquarellen maakte Louis Davids in 1915 al een lied, waarvan elke Amsterdammer het refrein kon meezingen.

We gaan naar Zandvoort bij de Zee!
Met vader met moeder met broertje en met zusje
Oome Piet tante Griet en het heele familiehusje
Gaat naar Zandvoort bij de Zee!
Nemen broodjes koffie mee,
Oh het is zoo’n zaligheid,
Wanneer je van de duinen glijdt,
In Zandvoort bij de zee.

publicatie Ede aan Zee